>>پاسخی به ادعای جالب حسن روحانی

آقای روحانی!چه کسی خون به دل امام(ره) کرد؟  

آقای ‌حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت در مراسم نخستین سالگرد درگذشت بانو خدیجه ثقفی، ‌همسر حضرت امام (ره) که در جوار حرم ایشان برگزار شد، سخنان جالبی را به زبان آورده است...

سینا تکاور-آقای ‌حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت در مراسم نخستین سالگرد درگذشت بانو خدیجه ثقفی، ‌همسر حضرت امام (ره) که در جوار حرم ایشان برگزار شد، سخنان جالبی را به زبان آورده است. ‌وی که به عنوان سخنران در این مراسم شرکت کرده بود بدون توجه به آنچه که در طی ماه‌های اخیر بر کشور گذشته است، ادعا کرده است که: «نباید بگذاریم خدای نکرده عزیزان امام (ره) در این جامعه روزی منزوی شوند و آنهایی که در سال‌های 41 و 42 و بعد از آن دل امام (ره) را در قم و نجف خون کردند امروز بخواهند برای ما بیانگر راه و مسیر باشند، ‌چرا که مسیر ما مشخص است.»
این سخنان در حالی از سوی آقای روحانی مطرح می‌شود که ‌در طول 8 ماه گذشته، کشور صحنه تاخت و تاز کسانی بود که با ادعای خط امام به نان و نوایی رسیده بودند و بدون توجه به اندیشه‌ها و خواسته‌های امام، اعمالی را در کشور مرتکب ‌شدند که نه تنها ذهن بلند و دوراندیش امام بلکه هیچ عقل سلیم و سالمی این اعمال و رفتار را تأیید نمی‌کند. ‌
مهمترین عرصه‌ای که در وقایع اخیر از سوی مدعیان خط امام درنوردیده شد، عرصه قانون بود. ‌قانونی که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به صراحت تمام بر اجرای دقیق و بدون اغماض آن تأکید‌ داشت و حتی با صریح‌ترین کلمات در خصوص قانون‌شکنان فرموده بودند: ‌«نمی‌شود از شما پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم. ‌غلط می‌کنی قانون را قبول نداری!قانون تو را قبول ندارد» ‌اما به رغم تمامی این سخنان صریح، بازهم شاهد بودیم که عده‌ای در خیابان‌ها دست به تخریب اموال عمومی و صدمه زدن به دارایی‌های شخصی مردم زدند.
‌این حرکات در حالی بود که همین مدعیان خط امام خوب به خاطر داشتند که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران با دوراندیشی و صراحت در خصوص این رفتارها تصریح کرده بودند: «اگر یک جایی عمل به قانون شد و یک گروهی در خیابان‌ها برضد این عمل بخواهند عرض اندام کنند، ‌این همان معنای دیکتاتوری است». ‌آیا اگر امام این قانون شکنی‌ها را می‌دید خون به دل نمی‌شد؟
اما این قانون‌شکنی‌ها تمام رفتارهای مدعیان پیروی از خط امام(ره) نبود چراکه درست در همین لحظات دشمن‌شادکن این مدعیان در روز قدس فریاد «نه غزه، نه لبنان» سر دادند تا آرمان فلسطین که سال‌ها مورد تأکید‌ امام بود به یکباره زیر پای آنها قرار بگیرد و تمام این آرمان به ورطه فراموشی سپرده شود. ‌آیا اگر امام این رفتارها در قبال فلسطین را می‌دید، خون به دل نمی‌شد؟
اما مهمتر از قضیه لبنان و فلسطین، موضوع اسلامیت کشور بود که آرمان فلسطین در سایه این اصل مهم شکل گرفته بود. ‌آیا حذف اسلامیت از انقلاب که در شعار انحرافی «جمهوری ایرانی» نمود پیدا کرده بود، مورد تأیید امام بود؟ آیا حذف اسلامیت که مهم‌ترین عامل الهام‌بخش برای پیروزی انقلاب بود، امام(ره) را خون به دل نمی‌کرد؟
حال سؤال ما این است که: آقای روحانی اگر امام(ره) در قید حیات بودند و این پرده‌دری‌ها و حریم‌شکنی‌ها را می‌دیدند، آیا خون به دل نمی‌شدند و به راستی با این نکات مطرح شده، پاسخ بدهید که چه کسانی دل امام را خون کردند؟