>>اظهارات توهین آمیز اردوغان در مورد مقامات و مسوولان ایران

اظهارات توهین آمیز اردوغان در مورد مقامات و مسوولان ایران

 نخست وزیر ترکیه مدتهاست که در مواجهه با ایران، مهارش پاره گشته و عنانش را از دست داده است. او که هرآنچه دلش می خواهد را برزبان جاری می کند، بهتر است بداند، بسیاری از اینگونه مواضع، بی احترامی به یک ملت به شمار آمده و شایسته هرگونه پاسخ درخور است.

این هنرپیشه سابق و سیاستمدار امروز ترک! در آخرین مواضع خود، صراحتا به تمسخر مسوولان و مقامات کشورمان پرداخته است. امری که در عرف دیپلماتیک مطلقا مرسوم نبوده، چراکه کوچکترین بی احترامی مقام اول یک کشور به هر مقام کشور دیگری، توهین به کشور و ملت وی تلقی می گردد.

حدود یک هفته قبل بود که خبر سفر رئیس‌جمهور ایران به ترکیه برای شرکت در مراسم سالگرد درگذشت مولوی! منتشر شد؛ خبری که یک روز پیش از سفر و با لغو سفر از سوی رئیس جمهور ایران، پرحاشیه گشت!

به گزارش «تابناک»، رسانه‌های ترکیه، لغو سفر محمود احمدی‌نژاد را به دلیل مواضع سرلشکر فیروزآبادی در واکنش به استقرار موشک‌های پاتریوت در خاک ترکیه دانستند، حال آن که دفتر رئیس‌جمهور، شلوغی برنامه کاری وی را دلیل این کار اعلام کرد.

بنا بر این گزارش، اما ماجرا به همین جا پایان نیافته و غروب جمعه، رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه، مصاحبه تلویزیونی با دو شبکه ترکیه‌ای انجام داد؛ مصاحبه‌ای که بیشترین بخش آن به تنش‌های میان ایران و ترکیه اختصاص داشت و اردوغان هم تا جایی که می‌توانست، به تمسخر مواضع مقامات ایران پرداخت.

همچنین هنگامی که مجری برنامه از اردوغان درباره اظهارات سرلشر فیروزآبادی و البته علی اکبر صالحی درباره تحریک‌آمیز بودن استقرار موشک‌های پاتریوت در ترکیه پرسید، وی پاسخ داد که رئیس ستاد مشترک ایران از جانب چه کسی سخن می‌گوید؟!

او افزود: وقتی با رئیس جمهور ایران در این باره سخن می‌گوییم، او می‌گوید که مواضع این افراد، موضع شخصی آنان ایست؛ اما بناگاه افرادی ظاهر می‌شوند و سخنانی بر زبان می‌رانند؛ اصولا مشخص نیست در ایران چه کسی از جانب چه کسی سخن می‌گوید!

وی همچنین گفت: مشخص نیست، چه کسی در ایران موضع این کشور را اعلام می‌کند!

اردوغان اما در بیانی تمسخرآمیز افزود، آنان(مقامات ارشد کشورمان) مرتب می‌گویند، مواضع دیگران(مسولان درجه دوم نظام) موضع شخصی آنان است؛ بنابراین، پیش از این که از آنان بخواهم توضیح دهند، می‌دانم چه می‌خواهند بگویند.

تصویر اردوغان در زمانی که علیرغم قرار گرفتن در آستانه میانسالی، هنوز یک بازیگر بود و خیال رهبری جهان اسلام را در سر نداشت!

در اینجا، بدون آنکه بخواهیم به دلایل و چگونگی چند صدایی در سیاست خارجی ایران بپردازیم، باید بپذیریم که ضرورت متمرکز کردن بخش های فرهنگی، اقتصادی و خصوصا سیاست خارجی (خصوصا در اعلام مواضع کشور) یک ضرورت بوده و حداقل در این زمینه، باید به محمود احمدی نژاد حق داد.

اما این گلایه هم باقی است که مقامات کشورمان به جای یکدست کردن واضع خود، نباید دنبال توجیه امثال اردوغان با توجیه تکراری "موضع گیری شخصی آنها است" باشند که ایچنین هم موجب جری شدن نخست وزیر ترک نگردد. به واقع هنگامی که کشوری، وجهه‌ای جهانی به خود می‌گیرد، یعنی هم دغدغه‌هایی فراملی و منطقه‌ای پیدا می‌کند و هم آنکه دیگر امنیت و اقتصاد و سیاستش نیز بین‌المللی می‌شود، دیگر نمی توان از زیر بار نتایج موضع گیری های مقامات نظامی و سیاسی کشور، فرار کرد و باید دانست که تبعات احتمالی مواضع اتخاذ شده، لاجرم است. مثلا در کشور آمریکا، وقتی رئیس ستاد مشترک این کشور و نیز وزیر دفاع آن درباره امنیت خاورمیانه و سیاست‌های این کشور در این منطقه سخنی می گویند، اوباما دیگر نمی تواند مدعی گردد، سخنان وزیر دفاع یا رئیس ستاد مشترک ارتش این کشور، موضع دولت آمریکا نیست و البته این به دلیل یکپارچگی دولت در این کشور است.

باید یادآور شد که در زمان ریاست‌جمهوری سید محمد خاتمی نیز گاه مواضع متفاوتی با مواضع دولت وقت منتشر می‌شد اما خاتمی سیاست رفع و رجوع را در پیش می‌گرفت؛ سیاستی که‌ گاه پاسخ می‌داد و گاه سودی نداشت؛ ولی حداقل از سنگربندی انواع مسوولان کشور در حیطه سیاست خارجی تاحدودی جلوگیری کرد. اما در حال حاضر باتوجه صف بندی های مدعیان، ایشان باید مراقب باشند که بیرون از مرز‌ها، آبروی کشور و مردم در میان است؛ بنابراین، دمیدن بر آتش اختلافات داخلی در عرصه سیاست خارجی، منفعت ملی و مردم را کاهش ‌و مواضع کشور را در محیط بین‌المللی بی‌اهمیت جلوه می‌دهد و از اعتبار می‌اندازد....

درپایان باید افزود، این که نخست وزیر کشوری، مقامات ایرانی را مسخره کند، شاید مصرف داخلی داشته باشد، اما از آبروی یک ملت می‌کاهد و اعتبارش را در میدان جهانی از آن می‌گیرد. بنابراین شایسته است مقامات رسمی کشورمان هم به نحو مقتضی، جواب شایسته ای به ای همسایه گستاخ بدهند.