بررسی مواضع و بیانیههای شورای همکاری خلیجفارس در سهدهه گذشته این
واقعیت را آشکار میکند که این شورا در انتخاب واژگان، همواره واژههای
مداخلهجویانه را با هدف انتقال رویکرد خصمانه تکرار کرده و بارها در
بیانیههای خود جمهوری اسلامی ایران را متهم به اقدام علیه امنیت کشورهای
این شورا کرده است.
از سوی دیگر رصد مواضع شورای همکاری خلیج فارس
در قبال دیگر تحولات منطقه، این موضوع را عیان میکند که شورای فوق در
اتخاذ سیاستهای خود از ترتیبات منطقهای گذر کرده و وارد مرحله
مداخلهگرایی منطقهای با دخالت در امور سایر کشورها شده است.
برای
اثبات این موضوع مصادیق فراوانی یافت میشود که میتوان کمکهای فراوان و
مستمر اعضای این شورا در طول جنگ تحمیلی به صدام، مشارکت و اعزام نیرو از
سوی کشورهای عضو این شورا به لیبی، اعلام مواضع خصمانه و مداخلهجویانه در
موضوع هستهای ایران و مذاکراتش با گروه 5+1 و دخالتهای آنها را درخصوص حق
حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر جزایر سهگانه نام برد.
آخرین موضع خصمانه
اتخاذ
مواضع تکراری شورای همکاری خلیج فارس علیه ایران واکنش رامین مهمانپرست
سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان بر انگیخت و وی چندی پیش با رد کامل مفاد
بیانیه پایانی آخرین نشست وزرای خارجه شورای همکاری خلیج فارس در جده در
مورد جزایر سه گانه ایرانی تأکید کرد که جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و
تنب کوچک جزء جدایی ناپذیر از خاک جمهوری اسلامی ایران بوده و خواهند بود.
ادعای واهی
پیش
از این پیروز مجتهدزاده با بیان اینکه ادعای امارات در مورد جزیره ابوموسی
مضحک است، گفته بود که این ادعا از نظر حقوقی، تاریخی، جغرافیایی، سیاسی و
ژئوپولتیک جای هیچ توجهی ندارد.
این استاد دانشگاه در مورد حاکمیت
ایران بر بخش نیمه شمالی ابوموسی و حاکمیت امارات بر بخش جنوبی این جزیره
گفت: در تفاهمنامه شش مادهای نوامبر 1971 آمده است که پرچم ایران در نیمه
شمالی جزیره بوموسی به اهتزاز در خواهد آمد و نیروهای نظامی ایران در آنجا
مستقر خواهند شد. پرچم شارجه نیز بر فراز قرارگاه پلیس شارجه در روستای
بوموسی در اهتزاز خواهد بود که به این معنی است روستای بوموسی در حاکمیت
شارجه خواهد بود و بقیه متعلق به ایران خواهد بود.
وی اضافه کرد:
منابع ناوارد این مورد را متاسفانه به صورت "اداره مشترک" این جزیره عنوان
دادهاند، در صورتی که اینگونه نیست؛ بلکه جزیره از نظر مدیریت استراتژیک
تماما در اختیار ایران است. ایران قبول کرد تابعیت مردم روستای بوموسی با
شارجه خواهد بود و رفت و آمد آنها به شارجه ایرادی ندارد. همان زمان وزارت
خارجه ایران بیانیهای رسمی صادر کرد که ضمیمه این قرارداد است که میگوید
فعلا این قرارداد را قبول میکنیم اما حق خود را حفظ خواهیم کرد که هر
زمان شرایط استراتژیک ایجاب کند تمامی جزیره را در اختیار خواهیم گرفت. اما
سیاست ایران از آن تاریخ تاکنون اینگونه بوده است که این اقدام را انجام
ندهد.
مجتهدزاده با بیان اینکه مواردی که امارات تلاش کرده ادعایش
در مورد این جزایر را بینالمللی کند بسیار زیاد است، تاکید کرد: قاطعانه
میتوان گفت در هیچ موردی امارات حتی نتوانسته است یک قدم به پیش بردارد،
زیرا حرف و بحثشان کاملا غیرقانونی است. امارات از ایران میخواهد به
قراردادی متعهد باشد که حق حاکمیت ایران را بر جزایر تنب و ابوموسی تایید
میکند، آن وقت خود این قرارداد را در همان بیانیه نقض میکند و میگوید
این جزایر متعلق به امارات است.
چگونه شورا تشکیل شد؟
حمله
رژیم بعث عراق به ایران در دسامبر 1980 (31شهریور 1359) سبب شد کشورهای
عربی به تلاش های نافرجام خود از دهه 1970 برای تشکیل این شورا تحقق بخشند و
در روز 25 می 1981 شورای همکاری خلیج فارس با گردهمایی کشورهای بحرین،
کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی به طور رسمی تشکیل شد.
مهمترین هدف از تاسیس شورای همکاری خلیج فارس اتحاد، هماهنگی و تقویت هر
چه بیشتر روابط میان شش کشور عضو این شورا عنوان شده است.
اهداف اعلام شده شورا
اهداف شورای همکاری خلیج فارس از سوی شش کشور عربی به این صورت اعلام شد.
1 - بررسی تحولات منطقه ای و ارزیابی امور سیاسی در حوزه خلیج فارس و خاورمیانه؛
2- ایجاد قوانین جامع مشترک در زمینه امور اقتصادی، مالی، تجارت، توریسم، قضایی و دولتی میان اعضای شورا؛
3 - تقویت امور علمی و تکنولوژیکی، امور صنعتی، کشاورزی و آبرسانی؛ 4 - ایجاد مراکز تحقیقاتی-علمی؛
5 - تشویق همکاری های بخش خصوصی کشورهای عضو با یکدیگر؛
6
- تقویت روابطه هر چه بیشتر میان مردم کشورهای عضو این شورا؛ اعضای این
شورا همچنین تصریح کردند که هدف اصلی از تاسیس شورای همکاری خلیج فارس
ایجاد صلح و ثبات در خاورمیانه و همچنین تثبیت همکاریهای هر چه بیشتر میان
کشورهای عضو با دیگر کشورهای منطقه است.
همه دبیران کل شورای همکاری خلیج فارس
1- از 26 مه 1981 تا آوریل 1993 کویت عبدالله بشاره
2- از آوریل 1993 تا آوریل 1996 امارات فهیم بن سلطان القسیمی
3- آوریل 1996 تا 31 مارس 2002 عربستان جمیل بن ابراهیم الحوجیلان
4- آوریل 1996 تا 31 مارس 2002 قطر عبدالرحمان بن حمد العطیه
5- از دسامبر سال 2010 تا کنون بحرین عبداللطیف الزیانی