>>خاطره هایی که یک شبه به ذهن شیخ ما می رسد

مواضع صریح امام راحل در مورد رابطه با آمریکا

نکته مهمى که همه ما باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهانخواران تا کىْ و تا کجا ما را تحمل مى‏کنند؟! و تا چه مرزى استقلال و آزادى ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزى جز عدول از همه هویتها و ارزشهاى معنوى و الهى‏مان نمیشناسند. . .

 اظهارات دردسر ساز هاشمی رفسنجانی چندی است که شدت یافته و باید گفت که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 اظهارات و عدم اظهارات شیخ مصلحت نتیجه ای یکسان برای او در بر داشته است و طوفانی از بازخوردها و عکس العمل ها را به خود دیده است.

تازه ترین اظهارات شیخ نیز به مصاحبه او با فصلنامه مطالعات بین المللی باز می گردد که پیرامون مذاکره با برخی از کشورها که خط قرمز جمهوری اسلامی در سیاست خارجی به شمار می آیند مانند ایالات متحده، مطالبی را بیان داشتند که پس از جنجال برانگیزی فراوان، هاشمی در جلسه مجمع تشخیص مصلحت عنوان کرد که هدف او از آن مصاحبه صرفا ذکر خاطره بود و علی الظاهر توضیح علت عدم ارائه پاسخ امام از سوی ایشان در آن مصاحبه و مشی جمهوری در رابطه با آمریکا به جلسه بعد مجمع موکول گردید.

اما قبل از شروع به کار جلسه بعدی مجمع و شنیدن پاسخ هاشمی، بر آن شدیم که پیشاپیش و با کسب رخصت از رجال سیاسی نظام اندکی به چند و چون عدم رابطه ایران با شیطان بزرگ بپردازیم و آن را مورد بررسی قرار دهیم.

پاسخ قاطع حضرت امام و مقام معظم رهبری پیرامون رابطه با شیطان بزرگ

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و اعمال تغییرات بنیادین در عرصه های مختلف حکومت و به خصوص رابطه با کشورهایی که بیشترین سهم را در مصیبت های مردم ایران و اسلام داشته اند در دستور کار جمهوری اسلامی قرار گرفت.

نکته جالب اینکه در نگاه بنیانگذار انقلاب اسلامی، رابطه دو طرفه جمهوری اسلامی به طور مطلق با یک کشور و یک رژیم اشغالگر قطع شد که عبارت بودند از رژیم جعلی صهیونیستی و آفریقای جنوبی به دلیل اعمال مقررات آپارتاید که پس از لغو این قانون مجددا رابطه بین دو کشور برقرار گردید.

دومین دولتی که به قطع رابطه با جمهوری اسلامی متهم گردید ایالات متحده بود که در اقدامی یک طرفه و پس از تسخیر لانه جاسوسی دست به این اقدام زد و خود را از ارتباط با اثرگذارترین کشور منطقه محروم نمود.

پس از این قبیل اقدامات بود که تقاضای مذاکره همواره با اقتدار تمام عیار از سوی جمهوری اسلامی رد شد و در 16 آبان سال 58 و تنها پس از گذشت چند روز از تسخیر لانه جاسوسی حضرت امام طی پیامی به شورای انقلاب مقرر نمودند:

«اگر چنانچه آمریکا، شاه مخلوع- این دشمن شماره یک ملت عزیز ما- را به ایران تحویل دهد و دست از جاسوسى بر ضد نهضت ما بردارد، راه مذاکره در موضوع بعضى از روابطى که به نفع ملت است باز مى‏باشد.» ( صحیفه امام، ج10، ص 503 )

یک روز پس از آن نیز ایشان در تبیین این موضع فرمودند:

«بعد هم آقاى کارتر تفضُّل فرمودند که دو نفر بفرستند با ما صحبت بکنند. ما چه صحبتى با شما بکنیم؟ صحبت با شما کى‏ بکند؟ جواب این زنهایى که بچه‏هاشان را از دست دادند، پدرهایى که جوانهاشان را از دست دادند، آنهایى که در این طول زمان از امریکا ضربه خوردند، ممالکى که ضربه خوردند این قدر، ما جواب اینها را چه بدهیم؟»( صحیفه امام، ج11، ص12)

در طول حیات پربرکت ایشان نیز مواضع محکم ایشان در برابر ایجاد رابطه با شیطان بزرگ به خوبی واضح است که در پیام پذیرش قطعنامه 598به خوبی متبلور می شود و با این عبارات جواب هرگونه نامه نگاری را به روشنی می دهند:

« نکته مهمى که همه ما باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهانخواران تا کىْ و تا کجا ما را تحمل مى‏کنند؟! و تا چه مرزى استقلال و آزادى ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزى جز عدول از همه هویتها و ارزشهاى معنوى و الهى‏مان نمیشناسند. به گفته قرآن کریم، هرگز دست از مقاتله و ستیز با شما بر نمى‏دارند مگر اینکه شما را از دینتان برگردانند. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم صهیونیستها و امریکا و شوروى در تعقیبمان خواهند بود تا هویت دینى و شرافت مکتبىِ‏مان را لکه‏دار نمایند.

... آرى، اگر ملت ایران از همه اصول و موازین اسلامى و انقلابى خود عدول کند و خانه عزت و اعتبار پیامبر و ائمه معصومین- علیهم السلام- را با دستهاى خود ویران نماید، آن وقت ممکن است جهانخواران او را به عنوان یک ملت ضعیف و فقیر و بى‏فرهنگ به رسمیت بشناسند؛ ولى در همان حدى که آنها آقا باشند ما نوکر، آنها ابرقدرت باشند ما ضعیف؛ آنها ولىّ و قیّم باشند ما جیره خوار و حافظ منافع آنها؛ نه یک ایران با هویت ایرانى- اسلامى؛ بلکه ایرانى که شناسنامه‏اش را امریکا و شوروى صادر کند...»

در زمان زعامت مقام معظم رهبری نیز بارها و بارها مساله رابطه و مذاکره با ایالات متحده مطرح گردید که ایشان با تعبیر این رابطه به رابطه «گرگ و میش» همواره ایجاد رابطه را منع نمودند و با توجه به اصرار بعضی عوامل داخلی و خارجی پیش شرط هایی را مطرح نمودند تا راه رابطه و تعامل بازشود.

اولین شرط ایشان «توبه» شیطان بزرگ از کرده های خویش است که در این باره فرمودند:

«ما شرط داریم براى رابطه با کشورى که آن همه فجایع پشت سر و در تاریخ آن وجود دارد. شرط ما، توبه آن کشور است. شرط ما، قطع آن همه فاجعه آفرینى براى دنیاست. حال شما مى‏آیید براى ما شرط مى‏گذارید؟!»(25/5/1378)

پیش شرط بعدی این رابطه کنار گذاشتن رسمی اسراییل و به رسمیت شناختن حقوق مستضعفین است که معظم له در این باره فرمودند:

«تا وقتی که سیاست آمریکا بر دروغ و فریب و جنایت و حمایت از دولت پلیدی مثل اسراییل و ظلم به ملت‌های مستضعف استوار است... امکان ندارد ما با دولت آمریکا مذاکره کنیم یا با او رابطه‌ای برقرار نماییم.»(23/5/68)

همچنین ایشان در دیدار با کارگزران نظام در سال 80 اشاره می دارند که:

«عذرخواهی رسمی و عملی آمریکا از اقدام‌های خصمانه‌اش در گذشته برضد ملت ایران، اعتماد سازی آمریکا از طریق اقدامات عملی در توقف دشمنی با جمهوری اسلامی و لغو کلیه تحریم‌ها و تهدیدها، شروط حداقلی جمهوری اسلامی در برقراری رابطه با ایالات متحده است.»

بنابر مطالب یاد شده پاسخ حضرت امام و مقام معظم رهبری کاملا واضح است و حضرت امام پیش از رحلت خود این گره را نیز باز نمودند ضمن آنکه جمهوری اسلامی به طور مطلق تنها رابطه با رژیم صهیونیستی را حرام می داند و مانند کشور آفریقای جنوبی حاضر است با کشورهایی که قطع رابطه نموده است، مجددا ارتباط برقرار نماید اما با پذیرش شروط مطرح شده از سوی جمهوری اسلامی که کهک ترین آن به تعبیر حضرت امام این است که «آمریکا آدم شود».

البته پیش شرط های ارائه شده از سوی جمهوری اسلامی مانند راه توبه نشان دادن به یزید پس از حادثه عاشورا است که امام سجاد در پاسخ به سوال عمه بزرگوار خویش پیرامون چرایی نشان دادن راه توبه به یزید فرمودند که خداوند توفیق توبه را به یزید نمی دهد.

*سپهر حجازی