>>فرضیات مقابله با حماقت احتمالی دشمن؛

اگر ضربه متقابل ایران به تجاوز آمریکا یک سونامی باشد ...  

نگاهی دقیق به فاصله پایگاههای هوایی آمریکا و ارتفاع آنها از سطح دریا نشان می دهد یک اقدام غافلگیرانه حساب شده، پاسخ مناسبی به هر تجاوز دشمنان فرامنطقه ای خواهد بود.

پدیده ای مانند سونامی با انرژی فراوان خود، آثار مخربی می تواند داشته باشد. اما در صورتی که ایران بتواند سونامی از نوع کنترل شده ایجاد کند، چه با منشأ زیر زمینی و یا به طور خفیف تر با طوفان های دریایی، آیا تأسیسات مشابه در کشورهای منطقه نیز آسیب پذیر خواهند بود؟
در بخش پیشین این نوشتار اشاره داشتیم که عرض خلیج فارس چندان زیاد نیست و عمدتاً کمتر از 300 کیلومتر است؛ همچنین بطور خاص از پایگاه های هوایی کشورمان نام بردیم که به دلیل اهیمت بالای مسئله بود. در این میان نگاهی به وضعیت برخی از پایگاه های هوایی کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس خالی از لطف نیست.
یکی از مهمترین این پایگاه ها، پایگاه هوایی آمریکا در قطر است. در این پایگاه ده ها آشیانه جنگنده وجود داشته و تعداد زیادی از سوخت رسان های کی-سی-135 و کی-سی-10، هواپیماهای باربری سی-17 گلوب مستر3، سی-130، هواپیماهای گشت دریایی اوریون و بمب افکن های تقریباً پنهانکار بی-1بی مستقر هستند.

ابر پایگاه هوایی آمریکا در منطقه خلیج فارس 

فاصله پایگاه هوایی آمریکا در قطر از دریا کمتر از 35 کیلومتر است و طوفان های دریایی جهت دار و پر انرژی یا یک سونامی پرقدرت، این فاصله را در مدت زمان کوتاهی طی می کنند. هر چند محیط جغرافیایی اطراف این پایگاه و ارتفاع از سطح دریا در تأثیر گذاری سونامی روی تأسیسات آن ابهاماتی ایجاد می کند، اما قطعاً انبوه هواپیماهای گرانقیمتی که در محوطه روباز نگهداری می شوند، قتلگاهی از میلیاردها دلار مالیات دهندگان آمریکایی توسط کسانی که مورد ظلم واقع شده اند به پا خواهد کرد.

بمب افکن های بی1-بی در سمت چپ تصویر بالا قرار دارند

هرچند با توجه به روابط خوب دولت قطر با کشورمان احتمال استفاده از این پایگاه علیه ما در وهله اول، زیاد به نظر نمی رسد.
به گزارش مشرق، پایگاه هوایی شیخ عیسی واقع در جنوب شرقی بحرین علاوه بر حضور جنگنده های اف-5 و اف-16 این کشور، پذیرای تعدادی از هواپیماهای عمدتاً ترابری و گشت دریایی آمریکایی است. فاصله مجموعه 5 تایی آشیانه های شمالی این پایگاه از دریا کمتر از 3 کیلومتر بوده و آشیانه های مشابه جنوبی آن نیز کمتر از 1.5 کیلومتر با ساحل فاصله دارند و باندهای پروازی نیز بین این دو مجموعه واقع است. بدین ترتیب با توجه به ارتفاع ناچیز از سطح دریا، خطر زیادی از جانب وقایع آب و هوایی طراحی شده، متوجه این فرودگاه نظامی است.
پایگاه ناوگان پنجم دریایی آمریکا نیز در شرق بحرین واقع است که محل استقرار انواع ناوهای جنگی آمریکا و پشتیبانی از آنها است.

محل استقرار ناوگان آمریکا-دو فروند ناوشکن و چند ناوچه در تصویر مشاهده می شوند

اما وضعیت دو پایگاه هوایی مهم امارات متحده عربی از نظر ارتفاع از سطح دریا که 23 و 50 متری است،‌ سطح تأثیر پذیری از پدیده سونامی را کاهش داده اما فاصله کمتر از 15 و 25 کیلومتری این فرودگاه ها از ساحل آسیب پذیری از طوفان ها را محتمل می گرداند.
در کویت نیز پایگاه علی السالم فاصله ای کمتر از 17 تا 20 کیلومتر در بخش های مختلف با دریا و ارتفاع 144 متر از سطح آن دارد. از این رو، شاید امن ترین زرادخانه در مقابل حملات آب و هوایی، همین فرودگاه نظامی باشد.
پایگاه هوایی بزرگ ملک عبد العزیز در جوار فرودگاه بین المللی ظهران عربستان سعودی در فاصله کمتر از 6 تا 10 کیلومتری از آب قرار دارد و فرودگاه مهم ملک فهد نیز در فاصله حدود 25 کیلومتری از ساحل خلیج فارس دارد که به نظر می رسد بیشتر در خدمت امور غیرنظامی است. یک پایگاه هوادریا و بیش از 6 فرودگاه کوچک و متوسط دیگر هم در فواصل کم از آب قرار دارند. در پایگاه ظهران، علاوه بر سه مجموعه از آشیانه های بتی حفاظت شده با تپه های گوه ای، 27 سازه آلاچیق مانند نیز به چشم می خورد که البته، سایه بان هایی برای جنگنده ها در توقفگاه ها هستند.

جت آموزشی انگلیسی هاوک65 زیر سایه بان در پایگاه ملک عبدالعزیز

در واقع در بسیاری از پایگاه های یاد شده در بالا، هواپیماهای جنگنده اغلب در توقفگاه های سقف دار این چنینی که از طرفین هم باز هستند نگهداری می شوند که این امر آنها را در برابر یک طوفان سهمگین و ناگهانی بسیار آسیب پذیر میکند.
نکته ای که در اینجا قابل دریافت است، تعداد قابل توجه فرودگاه ها در حاشیه جنوبی خلیج فارس می باشد بطوریکه بیش از 25 فرودگاه کوچک و بزرگ از شمال کویت تا تنگه هرمز وجود دارد. فاصله اغلب این فرودگاه ها از مرز دریا، ناچیز و کمتر از 10 کیلومتر است که آنها را در برابر موج سونامی آسیب پذیر نموده و طوفان های پر انرژی، علاوه بر این تأسیسات، فرودگاه هایی که در عمق بییشتری واقع شدند را نیز در معرض تهدید قرار می دهد.

بار مالی انهدام یا آسیب دیدن ده ها فروند هواپیمای نظامی دشمن توسط سلاحی غیرقابل ردیابی، سریع، ویرانگر و از همه مهمتر "تکرارپذیر"، بر کسی پوشیده نخواهد بود زیرا همگی شاهکار حمله هوایی به پایگاه های اچ-3 در دوران دفاع مقدس در 15 فروردین 1360 و تأثیرات آن در کاهش آنی توان هوایی دشمن و سپس عملیات های بعدی را بیاد داریم. از اینرو آسیب غیر قابل جبرانی که با این نوع عملیات ولی با سلاحی جدیدتر قابل دستیابی است، آنرا به گزینه ای قابل بررسی تبدیل کرده که از ذکر فرضیات دقیق اقدامات بومی، معذوریم.

جدا از مسائل نظامی و نقش تعیین کننده برتری هوایی در یک نبرد فرسایشی، در صورت انسداد تنگه هرمز، از بین رفتن فرودگاه های طرف مقابل با توجه به وابستگی اقتصادی کشورهای منطقه به آن و احتیاجات خطوط هوایی بار و مسافری در جهت رونق تجاری، ضربه ای عمیق به حساب می آید.

بنابراین با توجه به شتاب فزاینده کشورمان در دستیابی به علوم روز، شاید مطلب بالا، فراتر از یک رؤیا پردازی بشود و یا باشد.