>>روایتی از شاعره فتنه گر غرب نشین

 روایتی از شاعره فتنه گر غرب نشین

به گزارش  جهان، در جریان حوادث پس از انتخابات، عده‌ای از افراد هم‌صدا با سایر جریان‌های ضدانقلاب با استفاده ابزاری از شعر و ادبیات به اقدامات تحریک‌کننده و فحاشی نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران پرداختند. 

به گزارش  جهان، در جریان حوادث پس از انتخابات، عده‌ای از افراد هم‌صدا با سایر جریان‌های ضدانقلاب با استفاده ابزاری از شعر و ادبیات به اقدامات تحریک‌کننده و فحاشی نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران پرداختند. 

یکی از این افراد که در گذشته نیز فعالیت های سوال برانگیز و ضد نظام جمهوری اسلامی ایران داشته، سمیمن بهبهانی است که در جریان انتخابات اخیر با اشعار خود به تحریک و تشویش اذهان عمومی پرداخت. 



زندگی خانوادگی و فعالیت های قبل از انتخابات
سیمین خلیلی معروف به «سیمین بهبهانی» فرزند عباس خلیلی (شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) از شاعران قبل از انقلاب و عضو انجمن نسوان وطن خواه (انجمنی تشکیل شده از زنان با هدف ترویج حقوق زنان و بهبود شرایط دختران ) و سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین عضو کانون بانوان و حزب دموکرات بود و به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت می‌کرد. 

سیمین بهبهانی مانند مادرش دوبار ازدواج کرد، ازدواج اول او با حسن بهبهانی بود که امروزه هم به نام خانوادگی او شناخته می شود وازدواج بعدی او با منوچهر کوشیار (دوست هم دانشگاهیش در دانشکده حقوق) بود. 

بهبهانی به دلیل نوع خاص اشعارش همواره نه تنها از سوی رسانه های غربی بلکه از سوی سازمان های غربی هم مورد حمایت و دوستی بوده است، وی به سبب نوشتن شعر ناشناس در سال 1331 مدال بین المللی صلح گرفته، در 5 تیر ماه 1377بنیاد جهانی پژوهش های زنان او را به عنوان زن سال برگزید (بنیادی که هر سال با برگزاری یک کنفرانس در یکی از کشورهای غربی به بهانه ملاقات، تبادل نظر و اندیشه میان زنان ساکن در "کشور خارج از کشور" برگزار می کنند و به گفته خودشان هدفی جز پیگیری مبارزات زنان برای کسب برابری و رهایی ندارند) در سال 1378 جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت توسط سازمان نظارت بر حقوق بشر به وی اعطا شد (سازمان دیده بان حقوق بشر که بر اساس سوابق،همواره  مبتنی بر منافع غرب حرکت می کند برنامه هیلمن/هامت را در سال 1990 آغاز کرد. از آن زمان تاکنون این جایزه به بیش از 600 نویسنده از 91 کشور جهان که شغلشان مبتنی بر آزادی بیان بوده اهدا شده است) و در همین سال سازمان جهانی حقوق بشر طی برنامه ای هماهنگ در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را بخاطر شهامت مدنیش! به وی اعطا کرد. 

وی همچنین در سال 87 عازم فرانسه شد تا لوح تقدیر سیمون دوبووار را دریافت کند. (این جایزه در سال 2008 برای اولین بار همزمان با صد سالگی سیمون دبووار فرانسوی خدای فمنیستها  برگزار شد و از آن زمان به زنان و مردانی تعلق می گیرد که در راستای مبارزات دوبووار به احقاق حقوق زنان بر اساس ایده های غربی در جهان کمک کرده اند).


(بهبهانی در زمان دریافت جایزه سیمون دوبووار)

چرا بهبهانی جایزه بگیر شد؟
عمده فعالیت هایی که بهبهانی را مستحق دریافت این جوایز کرده است فعالیت ها، اشعار و سخنرانی های او در باب فمنیست است، وی یکی از اعضای فعال کمپین یک میلیون امضاء در حمایت از کنوانسیون حقوق زنان است، کنوانسیونی که به هیچ وجه با اساس و بنیان شرع و قوانین جمهوری اسلامی سازگاری ندارد.
 
وی به علت فعالیت های زیادی که در این کمپین انجام داد در سال 87 به عنوان «نماینده کمپین یک میلیون امضاء» برای دریافت لوح تقدیر سیمون دوبووار به فرانسه رفت و از آن جا که تمام این کارها غیر دولتی است و بدون حمایت دلاری و فکری دولت مردان غربی انجام می شود از سوی کریستین آلبانل وزیر فرهنگ وقت فرانسه به خاطر عضویت در کمپین یک میلیون امضا و به پاخواستن علیه قوانین تبعیض آمیز علیه زنان ایران مورد تقدیر قرار گرفت.!گر چه همین دیدار یک مقام بلند پایه دولتی، دم خروس را برملا کرد.

وی سخنرانی های زیادی هم درباره محسنات فمنیست بودن در داخل و خارج از کشور تا به امروز داشته است که به خاطر آنها از سوی بسیاری از چهره های غربی که در پی القا کردن نگاه غرب محور در این حوزه به جوامع اسلامی هستند؛ مورد تشویق قرار گرفت. 


(بهبهانی رفیق فابریک شیرین عبادی)

فعالیت های بهبهانی در جریان فتنه
وی در ابتدا با ادعای اینکه در جریان انتخابات شرکت نخواهد کرد، در پیامی تلفنی به کنفرانسی که در روزهای پنجم و ششم ژوئن ۲۰۰۹ (15 خرداد 88) در رابطه با انتخابات دهم ریاست جمهوری در شهر بروکسل تشکیل شده بود، ادعا کرد به دلیل اینکه هر 4 نامزد انتخاباتی از نظر او افراد شناخته شده ای هستند که پیشینه روشنی دارند، به هیچ یک از آنها رای نخواهد داد. 

بهبهانی در این پیام تلفنی تصریح کرده بود: «به رای هر فرد یا گروه احترام می‌گذارم. ضمنا یادآور می‌شوم که این بخت را نداشته‌ام که به هیچ حزب یا گروهی وابسته باشم، اما برای آنانکه به درستی در گروهی یا حزبی همکاری می‌کنند آرزوی توفیق دارم.» 

البته ادعای این خانم دروغی بزرگ و کاملا بی اساس است زیرا وی با وجودیکه به بی طرفی خود دراین پیام تلفنی تصریح کرده بود با سرودن اشعاری هدفمند، موضع خود را نشان داده است. 

یکی از شعرهای او که بعد از این پیام تلفنی روی خروجی بسیاری از سایت های فتنه قرار گرفت و موضع او را در انتخابات به خوبی روشن کرد شعری است که سبز بودن آن به خوبی معلوم است.

او در این شعر آورده بود: « شاید بهار سبز ببارند! /شاید گیاه سبز بکارند!/دلزندگان سبز که بیزار..
والی آخر شعر که سبز است و البته بی طرف!

پس از انتخابات و روی دادن حوادث و آشوبگری‌های طرفداران نامزد ناکام بیانیه ای در حمایت از آشوبگران نوشت و حمایت خود را از آنها اعلام کرد و مدعی شد که با این کار خود، در تاریخ ماندگار خواهد شد.!
برخی از صاحب نظران وی را نویسنده شعارهای فتنه سبز می دانند،وی برای شعار الله اکبر نوری زاده انگلیسی که در زمان فتنه از سوی بسیاری از طرفداران فتنه سبز نیمه شب موجب اخلال در آرامش مردم مومن شده بود شعر جانسوزی سرود.!

همچنین بعد از ادعاهای واهی یکی از نامزدها درخصوص تجاوز به زندانیان، شعر دیگری سرود و دروغ های مکرر فتنه گران را تکرار کرد. 

او در این شعر خود نه تنها بحث تجاوز به زندانیان را مطرح کرده است بلکه از پروژه تبلیغی ترانه موسوی که زنده و سلامت در ینگه دنیا به سر می برد و ندا آقا سلطان هم که توسط عوامل MI6 کشته شده است به عنوان قربانیان خشونت جمهوری اسلامی یاد می کند.

وی در این شعر خود آورده است: «سجاده فرش عنف و تجاوز، ای داعیان شرع خدا را...

رسانه ها و چهره های سیاسی غربی که با جوایز دلاری فراوان و توجه تبلیغی در مواقع زیادی سیمین بهبهانی را مورد تشویق و تمجید قرار داده اند از سرسپردگی غم انگیز این زن شاعر به غرب کمال استفاده را می برند.

حیقیقت این است که سیمین بهبهانی خوب شعر می گوید اما شعر های او موجب رنجش عمیق مردمش از احساس خیانت هنرمندانه به کشور از سوی وی می شود. و البته موجب شادی دشمنان میهنش به جهت توهین وافترا به ملتی مبارز و مقاوم  که خوی سر سپردگی را بر نمی تابند.

در حال حاضر بهبهانی عملاً به یک مجیز گوی فرهنگ غرب تبدیل شده است. حقیقتی که نه خود می تواند انکار کند نه دوستان غربی اش.