>>حسین کروبی و اوباش شرابخوار و دزد منطقه

3 گمانه کیهان درباره جنجال فرمانیه(منزل کروبی)  

این دو گمانه و احتمال، ناقض گمانه سوم- حضور معترضانه نیروهای متدین در مقابل خانه کروبی در فرمانیه- نیست بلکه در طول گمانه سوم تعریف می شود به این معنا که طراحان صحنه سازی اخیر با آگاهی از اینکه مردم به عملکرد کروبی معترضند تلاش کرده اند چاشنی درگیری و التهاب را به این اعتراض فزاینده و قابل پیش بینی تزریق کنند و نتایج مورد نظر را استخراج نمایند

چه کسانی و با کدام هدف اقدام به ایجاد تشنج و درگیری در اطراف منزل کروبی (واقع در فرمانیه تهران) کردند؟ گمانه های گوناگونی در پاسخ به این پرسش مطرح شده است.
1- گمانه نخست شخص کروبی را متهم اصلی این صحنه سازی در آستانه روز قدس معرفی می کند 2-گمانه دوم بر آن است که این صحنه سازی تشنج و زد و خورد از سوی برخی سران فتنه و با هماهنگی کروبی یا بدون هماهنگی و اطلاع وی انجام گرفته است 3- گمانه سوم، حضور و اعتراض مردم معترض به رفتارهای ضدانقلابی کروبی را برجسته می کند.
ارزیابی و احتمال نخست براساس برخی اخبار و قرائن معتقد است کروبی - یا برخی اطرافیان وی نظیر حسین کروبی- با صحنه سازی اخیر تلاش کرده اند همزمان به چند هدف برسند. اولا کروبی از انزوای شدید برآمده از انتخابات (330هزار رای) خارج شود و از حاشیه توجه افراطیون به متن توجه آنها منتقل شود. ثانیا اشخاص و جریان هایی نظیر خاتمی، موسوی، عبدالله نوری، حزب مشارکت و مجمع روحانیون را که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری اقدام به دور زدن کروبی کردند، به انفعال بکشاند و به آنها تفهیم کند که او همچنان مهم و اثرگذار است!
این شگرد به نوعی گرفت و نگرفت. به این معنا که انتشار تشنج در اطراف خانه کروبی از آن جهت که رسانه های جریان فتنه را از انفعال و سردرگمی خارج می کرد، مورد استقبال واقع شد و تلاش گردید نوعی حس مظلومیت را القا کند اما در عین حال استقبال نشد. به این معنا که کسانی چون خاتمی و عبدالله نوری و دیگران به خاطر بدگمانی به ماجرا حاضر نشدند به ملاقات کروبی بروند و به تلفن های یکی دو دقیقه ای بسنده کردند. این بی توجهی عمومی به اندازه ای پررنگ بود که عبدالله نوری بلافاصله خبر جعلی و مفصل منتشره در سایت جرس درباره گفت وگوی خود با کروبی را تکذیب کرد به نحوی که جرس مجبور شد بنویسد «در تماس با جناب آقای نوری مشخص شد که تمام تماس ]با کروبی[ بیش از یکی دو دقیقه نبوده و از حد احوالپرسی در حد یکی دو جمله فراتر نرفته است و کلیه جزئیات این گزارش منتشر شده زائیده ذهن خلاق خبرنگاران جوان بوده است. جرس از این اتفاق عذرخواهی می کند.»
اما موسوی در وضعیتی بغرنج قرار گرفته بود. او نیز مایل بود ضمن استفاده از ماجرا، باعث محوریت کروبی نشود. به همین دلیل هم موسوی تا دو روز حاضر نشد به خانه کروبی برود اما در پی انتقاد شدید سایت های ضدانقلاب از موسوی و اینکه او حاضر به همراهی با کروبی نیست مجبور شد به اتفاق زهرا رهنورد سری به خانه کروبی بزند.
آنچه این ساختگی بودن صحنه درگیری در اطراف منزل کروبی را که منجر به زخمی شدن 4 نفر شد جدی می کند، 2 گزارش است. گزارش اول روایت باشگاه خبرنگاران جوان است که به نقل از یک منبع آگاه می نویسد: «در حالی که عده ای از اهالی محل در اعتراض به مواضع ضدانقلابی کروبی مقابل منزل وی تجمع کرده بودند، عده ای چوب به دست از منزل وی بیرون آمده و ضمن به کار بردن الفاظی رکیک به معترضان حمله ور شدند. یکی از این حمله کنندگان اسلحه خود را به سوی معترضان نشانه رفت و چند گلوله به سمت مردم شلیک کرد. پس از آن هم دهها گلوله به سمت جمعیت شلیک شد.» روایت دوم اظهارات حسین کروبی است که در گفت وگو با دویچه وله ادعا کرده مهاجمان را می شناسد و آنها از متهمان مجرمان سابقه دار منطقه نیاوران بوده اند و پیشتر به دلایل فساد اخلاقی و مشروب خواری و دلایل مشابه بازداشت شده بودند. آنها اجیر شده بودند... گروهی هم افراد بسیج جماران بودند. آنها پس از دشنام جمع می شدند و قرآن و نماز و دعا می خواندند.
«جرس» با انتشار همین خبر به نقل از «منبع آگاه که نخواست نامش فاش شود» ادعا می کند مجرمان و متهمان سابقه دار اجیر شده شعارهای ارزشی به نفع نظام سر می دادند! آنچه در ادعای جرس و حسین کروبی به طرز رسوایی خودنمایی می کند ادعای «شعارهای ارزشی از سوی مجرمان سابقه دار» است و این پرسش را پیش می کشد که اگر انبوه نیروهای متدین و انقلابی بارها به صورت علنی به رفتارهای ضد انقلابی کروبی اعتراض کرده اند، بنابراین ابایی از استمرار این اعتراض ندارند و اگر حسین کروبی اوباش منطقه را یک به یک با سوابق فساد اخلاقی، شرابخواری و دزدی می شناسد، لابد سر و سری در میان بوده و یکی از اهداف این سر و سر، بدنام کردن نیروهای حزب اللهی و ایجاد هیجان و حاشیه سازی در آستانه روز قدس بوده است.
گمانه دیگر می تواند طراحی کل ماجرا از سوی سازمان دهندگان جریان فتنه سال 88 باشد فارغ از اینکه کروبی را هم در جریان ماجرا قرار داده باشند یا اطلاع نداده باشند. در هر دو فرض گمانه اخیر آنچه قطعی می نماید، به هم ریختگی و هراس شدید سران فتنه بوده است. آنها از یک سو به خاطر افتضاح بی سابقه روز قدس سال گذشته مورد اعتراض قاطبه ملت متدین بوده و به عنوان نیروهای میدانی رژیم صهیونیستی معرفی شده بودند و از طرف دیگر تحت فشار گروهک های ضد انقلاب قرار داشتند تا امسال نیز خیانت سال گذشته را تکرار کنند ضمن اینکه معضل سوم آنها اطلاع از این واقعیت بود که تمام عقبه اجتماعی خود را از دست داده اند و در صورت دعوت به تحرکات خیابانی، هم چوب و هم پیاز را خواهند خورد، هم کسی به دعوت آنها به خیابان نمی آید و هم حجت را بر مردم انقلابی تمام می کنند.
در این مخمصه 3 سویه، اتفاقی مانند تشنج در اطراف خانه کروبی هم می توانست روز قدس را به حاشیه ببرد و بار سنگین اعلام موضع له یا علیه رژیم صهیونیستی را از دوش آنها بردارد و هم با نمایش نوعی مظلومیت! کور سوی احیای سازمان از هم پاشیده فتنه را محتمل سازد. بدین ترتیب احتمالاً جلوی شکاف و اختلاف بیشتر در درون جریان فتنه بر سر همراهی بیشتر با رژیم صهیونیستی یا اعلام برائت از این رژیم- و البته به جان خریدن هزینه های آن- را تا حدودی سد کند.
این دو گمانه و احتمال، ناقض گمانه سوم- حضور معترضانه نیروهای متدین در مقابل خانه کروبی در فرمانیه- نیست بلکه در طول گمانه سوم تعریف می شود به این معنا که طراحان صحنه سازی اخیر با آگاهی از اینکه مردم به عملکرد کروبی معترضند تلاش کرده اند چاشنی درگیری و التهاب را به این اعتراض فزاینده و قابل پیش بینی تزریق کنند و نتایج مورد نظر را استخراج نمایند.
با این حال و با در نظر گرفتن تمام احتمالات، آنچه اصل ماجراست نمایش علنی مرگ جریان فتنه و تهی شدن مطلق آنها از عقبه اجتماعی در روز قدس است و هر شعاری هم که ملت ایران در روز قدس علیه رژیم صهیونیستی دادند شامل پیاده نظام فتنه گر این رژیم در داخل ایران هم می شود. در این میان آنچه قطعی است اینکه ملت ایران- و حتی معدود عناصر آشوب طلب- کروبی را به عنوان سیاستمداری ورشکسته که به خاطر ماجراجویی و جاه طلبی مستعد هر نوع بازیگری و بازی خوردن است می شناسند و هرگز او را جدی نمی گیرند همچنان که میزان آراء باطله در انتخابات سال 88 بیش از آرای کروبی بود!