حسین شریعتمداری: رد پای یزید از آن عاشورا تا این عاشورا

 رد پای یزید از آن عاشورا تا این عاشورا 

سران فتنه در حالی نقش ابن سعد و شمر و خولی را برعهده گرفته اند که امروز در عاشورای سال 1388 شمسی برخلاف آن روز در عاشورای سال 61 قمری، حسین زمان تنها نیست و دیدند که پیاده نظام بزدل و اندک آنها بلافاصله بعد از حضور مردم مومن و پاکباخته چگونه به سوراخ ها خزیدند.

1-

کاش از میان بودجه های فراوانی که همه ساله- بخوانید همه ماهه و گاه هرهفته- برای تشکیل سمینارها و همایش های رنگارنگ هزینه می شود و بسیاری از آنها تشریفاتی و کم فایده و یا اساساً بی فایده هستند، بودجه اندکی نیز به اهدای یک جایزه اختصاص داده می شد. جایزه برای کسی که بتواند با ارائه دلیل و سند و یا شاهد و قرینه ای قابل قبول، اثبات کند سران فتنه کارگزاران اسرائیل نیستند! و یا دستکم به یکی از اقدامات و مواضع و عملکرد آنها طی چندماه گذشته اشاره کند که دستورالعمل آن پیشاپیش و با صراحت -تاکید می شود که با صراحت و نه با اشاره و تلویح- از سوی محافل رسمی صهیونیستی صادر نشده باشد.کیهان طی چندماه گذشته اسناد غیرقابل انکاری را با ذکر مأخذ و منبع آن منتشر کرده است که در وابستگی سران فتنه به محافل صهیونیستی و نقش آنها به عنوان ستون پنجم اسرائیل در داخل کشور جای کمترین تردیدی باقی نمی گذارد. با استناد به همین اسناد بود که کیهان مسیر حرکت جریان فتنه را گام به گام و پیش از وقوع آن پیش بینی می کرد. باور نمی کنید؟! به نسخه های کیهان مراجعه کنید، تمامی این اسناد به آسانی قابل دسترسی است و البته جای این گلایه هست که مراکز مسئول با کم توجهی غیرقابل توجیه از کنار این ماجرا عبور کردند و... بگذاریم و بگذریم.
2- عاشورا در کنار تمامی ویژگی های منحصر به فرد خود، «رسواکننده» نیز هست و همواره میدان آزمونی برای جدا کردن «سره» از «ناسره» بوده است. رضاخان در آغاز حاکمیت تحمیلی خویش، نه فقط روزهای عاشورا در دستجات سینه زنی و عزاداری شرکت می کرد، بلکه برای فریب بیشتر، پیشانی و شانه های خود را گ ل اندود نیز می کرد. اما، عاشورا «رسواکننده» است و از جمله آن که پرده نفاق از چهره منافقین کنار می زند و اجازه نمی دهد «کفر» خود را در پوشش ایمان به بازار آورند. رضاخان که ماموریت مقابله با اسلام را داشت و تنها با همین شرط از سوی ضیاءالدین طباطبایی -عامل مشترک انگلیس و صهیونیست ها- برای پادشاهی به ژنرال آیرون ساید معرفی شده بود، نمی توانست اقدامات ضداسلامی خود را برای همیشه پنهان نگاه دارد و از این روی خیلی زودتر از آنچه انتظار می رفت شناخته شد و شمشیر از رو بست و در اقدامی احمقانه عزاداری برای امام حسین(ع) را ممنوع کرد! همان رضاخانی که با مالیدن گ ل بر پیشانی و شانه ها در مجالس عزاداری و سینه زنی شرکت می کرد. شاید تعجب کنید که رضاخان هم شعار «اصلاحات» می داد. انگار صهیونیست ها فقط همین یک پوشش را برای منافقان تحت پوشش خود در چنته دارند! عجیب آن که خداوند سبحان نیز در وصف منافقان می فرماید«هنگامی که به آنها گفته می شود در زمین فساد نکنید، پاسخ می دهند که ما در پی اصلاح-بخوانید اصلاح طلب!- هستیم». این نکته نیز گفتنی و عبرت انگیز است که سیدضیاءالدین طباطبایی- چه نامی و چه سیدی؟!- از سال 1327 هجری قمری، یعنی چند سال قبل از آن که رضاخان را به عنوان فرد مناسب پادشاهی به ژنرال آیرون ساید انگلیسی معرفی کند، روزنامه شرق را در تهران منتشر می کرد. این روزنامه بعد از مدتی به جرم تخلف از قوانین جاری و اهانت به اسلام توقیف شد و سیدضیاء بلافاصله روزنامه «برق» را منتشر کرد که انتشار این روزنامه نیز به همان جرم ممنوع گردید. و او در فاصله چند روز بعد از توقیف روزنامه دوم، روزنامه «رعد» را منتشر کرد.جالب است بدانید که در گوشه چپ از صفحه اول روزنامه رعد- و به عنوان لوگوی دایمی روزنامه- نوشته شده بود «دانستن حق مردم است»! این شعار را که به خاطر دارید؟ شعار روزنامه های زنجیره ای وابسته به مدعیان اصلاحات بود. و بالاخره گفتنی است که سیدضیاءالدین طباطبایی بعد از معرفی رضاخان به ژنرال آیرون ساید، بلافاصله به فلسطین رفت و در خرید زمین از فلسطینی ها برای صهیونیست های مهاجر به کار گرفته شد! عبرت انگیز نیست؟ البته که هست و با مسیر حرکت سران فتنه چه شباهت عجیبی دارد! چرا؟! چون هر دو از یک آبشخور، آب می خورند! با این تفاوت که اگر هویت سیدضیاءالدین طباطبایی بعد از پایان مأموریت او برملا شد، هویت منافقان جدید در ضمن مأموریت افشا شده است.
3- عاشورا، روزی است به درازای همه روزها و کربلا، سرزمینی است به پهنای همه سرزمین ها، کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا....الف: راستی! هزار و سیصد و چند ده سال قبل، یعنی در عاشورای سال 61 هجری، بهانه امویان برای مقابله با مولای شهید مان، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) چه بود؟ همه می دانند و می دانیم و در تاریخ نیز به روشنی ثبت و ضبط است. جان مایه ادعای امویان این بود که خلافت مسلمین و حاکمیت بر دولت اسلامی «حق یزید بن معاویه» است! و فرزندان رسول خدا(ص) به ناحق خود را شایسته این جایگاه و برگزیده خدا و پیامبر خدا(ص) می دانند! و... عاشورا شکل گرفت.چند ماه بعد از واقعه عاشورا و شهادت مظلومانه حسین بن علی و یارانش- سلام الله علیهم- و در آن شب که سر مبارک امام مظلوم و شهیدمان را به قصر یزید بردند، یزیدبن معاویه در حالی که کار را تمام شده می دید و با چوب خیزران بر لب های مطهر و مبارک امام شهید می کوبید، به صراحت از مقصود خود خبر داد و آشکارا اعلام کرد که وحی و اسلام و پیامبری در کار نبوده است، اینها همه افسانه است! ما فرزندان ابوسفیان برای بازگرداندن حاکمیت به خاندان خود در بدر و احد و حنین با محمد(ص) جنگیدیم، اسلام را به مصلحت پذیرفتیم و اکنون کاش پدرانم که در صدر اسلام کشته شدند، زنده بودند و می دیدند که حاکمیت از دست رفته آنان بار دیگر به خاندانشان بازگشته است!... یادتان هست که مدعیان اصلاحات، آن هنگام که دولت و مجلس را به نفاق در اختیار داشتند با صراحت نوشتند که حسین بن علی در کربلا قربانی خشونت جدش- یعنی رسول خدا(ص)- در جنگ های بدر و احد و حنین شده بود! و نوشتند، خشونت یزید در عاشورای 61 نتیجه طبیعی!! خشونت جد حسین(ع) در جنگ های صدر اسلام بود؟! یادتان که نرفته، روزنامه «صبح امروز» موجود است به آن مراجعه کنید. راستی میان دیدگاه اصلاح طلبان آن روز- سران فتنه امروز- با دیدگاه یزید بن معاویه چه تفاوتی هست؟! یزید، یزید است و چه فرقی می کند که لقب او، اموی باشد یا ...؟!ب: اکنون به زمان حال برمی گردیم، بازهم عاشورا و باز هم رسوایی منافقان. سران فتنه که در ماموریت آنها از سوی صهیونیست ها کمترین تردیدی نیست، در آغاز فتنه ادعا می کردند که به اسلام، امام و جمهوری اسلامی اعتقاد کامل دارند! و بهانه آنها برای فتنه ای که به انجام آن مأمور شده بودند، این بود که، دولت کنونی را قبول ندارند و معتقدند در انتخابات تقلب شده است و هنگامی که قانون گریزی ها، ساختارشکنی ها، همراهی و همکاری آشکار آنان با سازمان های اطلاعاتی بیگانه، حمایت مالی و تبلیغاتی آمریکا و اسرائیل و اروپا از آنها، شعارهای ضداسلامی و ضدانقلابی آنان، عبور صریح از آموزه های امام(ره) و ... که تماماً از بی اعتقادی سران فتنه به نظام اسلامی و امام و انقلاب حکایت می کرد به آنها گوشزد می شد، رگ گردن سیخ می کردند و قلم می کشیدند و چاک دهان می گشودند که اینها همه اتهام است!! آیا غیر از این بود؟ اما روز عاشورا، روز رسواکننده منافقان، در پیش بود و سران فتنه در این روز به صراحت اعتراف کردند که با اساس نظام اسلامی، انقلاب و امام سر جنگ دارند و دولت و انتخابات فقط یک بهانه بوده است. سران فتنه در عاشورای 1388 کینه عمیقی را که از اباعبدالله الحسین(ع) در سینه داشتند بیرون ریختند، دقیقاً و بی کم و کاست مانند پدر عقیدتی و سیاسی خود یعنی یزید بن معاویه. سران فتنه در روز عاشورا همه پرده ها را کنار زدند و آشکارا به ساحت مقدس امام حسین علیه السلام تاختند و باز هم بی کم و کاست مانند سپاهیان یزید که در عاشورای 61 هجری قمری بر پیکر مطهر و غرقه به خون حسین بن علی(ع) اسب تاخته بودند! یزید، یزید است و چه فرقی می کند که لقب او «اموی» باشد یا نام دیگری مشابه آن؟!
4- عصر عاشورا، هنگامی که مولای مظلوم ما حضرت اباعبدالله(ع) همه یاران خود را از دست داده- بخوانید به دست آورده- بود و تنها مانده و با تنی خونین و چاک چاک در میان انبوه حرامیان بر زمین افتاده بود فریاد هلهله و سوت و کف سپاهیان ابن سعد را شنید که با تیغ های آخته و مشعل های افروخته به سوی خیمه ها می تازند. حرامیان مادام که حسین و یارانش برپا ایستاده بودند، جرأت نزدیک شدن به خیمه ها را نداشتند. حسین(ع) فریاد برآورد «اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید و به زنان و کودکان یورش نبرید». اما، حرامیان اگر دین داشتند با فرزند پیامبر خویش به مقاتله برنمی خاستند و اگر از آزادگی و جوانمردی کمترین نشانه ای در قاموسشان بود، به زنان و کودکان بی پناه حمله نمی کردند و حریم آل الله را به آتش نمی کشیدند.... ولی بندگان زرخرید یزید را به دین و آزادگی چه کار؟!
5- از دو هفته قبل سایت وزارت خارجه اسرائیل، شبکه های تلویزیونی فارسی زبان بی بی سی و آمریکا و فضای اینترنتی توئیتر - که رسما از سوی وزارت خارجه آمریکا برای کمک رسانی به موسوی و خاتمی فعال شده است- برای عاشورای امسال دستورالعمل های صریح و بی پرده ای خطاب به عوامل داخلی خود صادر می کردند و مخصوصا سایت وزارت خارجه اسرائیل که دو روز قبل از روز قدس شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» را به آشوبگران دیکته کرده بود، طی دو هفته اخیر تاکید می ورزید، آشوبگران باید از فرصت نیمروز عاشورا که مردم به طور سنتی در هیئت ها و دسته های سینه زنی به عزاداری مشغولند برای حضور در خیابان استفاده کنند! و روز عاشورای 88 یزیدیان- یا به قول شهید مطهری، اسرائیلیان- همان کردند که سایت وزارت خارجه رژیم صهیونیستی از دو هفته قبل بر آن تاکید ورزیده بود. جماعتی از اراذل و اوباش اجاره ای با بهره گیری از حضور مردم در مراسم عزاداری حسینی(ع) در چند نقطه تهران دست به آشوب زدند، شیشه منازل و مغازه ها را شکستند، موتورهای پارک شده عزاداران حسینی(ع) را به آتش کشیدند، شعارهایی علیه اسلام، امام حسین(ع)، حضرت امام(ره) سردادند، تعدادی از مردم را با قمه و چماق مجروح کردند- که چند نفر از آنها در حالت کما و بیهوشی در بیمارستان ها بستری هستند- سینه یکی از موتورسواران را که به آنها اعتراض کرده بود، دریدند، با کف و سوت به طور مختلط رقصیدند و....در عاشورای امسال، یزیدیان دست به همان جنایتی زدند که اسلاف عقیدتی آنها در عاشورای هزار و سیصد و چند ده سال پیش مرتکب شده بودند، با این تفاوت که در عاشورای امسال، حسین زمان تنها نبود و هنگامی که خبر حمله دزدانه بزدلان یزیدی به انبوه عزاداران حسینی(ع) رسید و با فریاد یا حسین به پیاده نظام اسرائیل یورش بردند، مراسم جشن و پایکوبی آنان به فرار خفت بار تبدیل شد و....بعد از شکست اسرائیل از حزب الله در جنگ 33 روزه لبنان، ژنرال «زئیف شف» استراتژیست معروف رژیم صهیونیستی در مصاحبه با هاآرتص گفته بود، سربازان ما فقط برای حمله به زنان و کودکان در خیابان ها آموزش دیده اند و در مقابل صلابت حزب الله تنها راه پیش روی را فرار از میدان می دانند. و پیاده نظام های اسرائیل چه شباهت عجیبی با یکدیگر دارند!
6- اگرچه از آغاز فتنه، تمامی شواهد و قرائن و اسناد غیرقابل انکار از وابستگی سران فتنه به صهیونیست ها و دستور گرفتن مستقیم آنها از موساد- و یا از طریق سازمان سیا و برای موساد- حکایت می کرد ولی آنچه روز عاشورا همگان شاهد بودند برای دیرباورترین افراد هم کمترین تردیدی باقی نمی گذارد که سران فتنه و آشوبگران آن روز، مصداق بی چون و چرای «فئه باغیه» و دشمنان اسلام، امام، نظام و مردم هستند. دشمنان وحشی و خونریز و مأموران حلقه به گوش اسرائیل که حتی از برنامه ریزی برای کشتن خواهرزاده خود نیز دریغ نمی ورزند!سران فتنه در حالی نقش ابن سعد و شمر و خولی را برعهده گرفته اند که امروز در عاشورای سال 1388 شمسی برخلاف آن روز در عاشورای سال 61 قمری، حسین زمان تنها نیست و دیدند که پیاده نظام بزدل و اندک آنها بلافاصله بعد از حضور مردم مومن و پاکباخته چگونه به سوراخ ها خزیدند. از این پس توده های عظیم و انبوه مردم، در مقابل سران فتنه و اراذل و اوباش اجاره ای آنها ساکت نمی نشینند و اگر مسئولان نیز امروز و فردا کنند، آنان حسین زمان را در میانه میدان تنها نمی گذارند. باور نمی کنید؟! بگردید تا بگردند.